Dag 11 Garmisch-Partenkirchen - Landeck

Vandaag de eerste echte Alpenpas! De voorspellingen zijn ronduit slecht, maar hopelijk valt het mee! De voorspelling van de komende dagen is niet veel beter, dus ik moet toch door. Op het moment dat ik m'n fiets aan het bepakken ben om te gaan vertrekken, begint het al te regenen. Het is daarbij ook erg fris, zo'n 10 graden, dus maar meteen de regenjas aan.

Vanuit Garmisch-Partenkirchen gaat de de klim naar de eerste Alpenpas in drie stukken naar de Büchener Höhe (1256m). De eerste klim van 3 km 5%, begint meteen buiten Garmisch-Partenkirchen. Daarna blijft het tot Mittenwald redelijk vlak, afgewisseld met af en toe pittige klimmetjes.

In Mittenwald is het heel erg rustig. Dat zal wel vooral komen door het weer, al is het bijna droog op het moment dat ik in Mittenwald ben. Mittenwald is vooral bekend om de bouw van strijk- en tokkelinstrumenten. Daarnaast zijn er ook, net als in Oberbayern, weer voorbeelden van Luftmalerei te zien. Dit zijn de prachtige muurschilderingen. Zoals ook de toren van de Pfarrkirche St. Peter und Paul (zie foto).

Direct na Mittenwald, begint de tweede klim: 2 km 7-8%. Onderweg passeer ik al de 'grens' met Oostenrijk, wat niet meer is dan een bord (zie foto). Vlak daarna passeer ik ook de Leutaschklamm (zie foto). Naar het schijnt ook een prachtige, spectaculaire kloof, maar het is intussen weer gaan regenen en dus geen weer om die te gaan bekijken.

Daarna volgt een heel lang stuk van 18km, licht stijgend (3-4%) door het Leutaschdal. Ik zou daar een schitterend uitzicht moeten hebben op het Wettersteingebirge, maar ik zie alleen maar laaghangende wolken en dus geen Alpen (zie foto). Daarnaast is het opgehouden met zachtjes regenen en komt het er nu volle bak uit!

Daarna begint de laatste en zwaarste klim van vandaag: 1,5 km 9% naar het hoogste punt, de Büchener Höhe op 1256m. De fietsketting knarst tijdens het klimmen, want door de zware regenval en het vele water op de weg is alle olie al lang weer van de ketting gespoeld. Intussen ben ik compleet doorweekt, maar heb ik het door het klimmen nog wel warm. Maar dan komt een 7 km lange afdaling van 9-10% naar Telfs. Zeer spectaculair maar bij deze natte omstandigheden gevaarlijk. Gelukkig is er nauwelijks verkeer op de weg en kom ik veilig beneden met snelheden van ruim boven de 60km per uur en dat met een volbepakte reisfiets. Mooi hoe zwaartekracht dan toch altijd z'n werk doet en het nauwelijks mogelijk is, zeker met zo'n zware fiets, om rustig af te dalen.

Als ik dan compleet doorweekt en door de lange, kletsnatte afdaling, door en door koud in Telfs aankom, wil ik maar één ding en dat is opwarmen en goed eten om mijn energie weer aan te vullen. Het zware klimmen in combinatie er de natheid en kou heeft er nl. voor gezorgd dat ik weinig energie meer heb.

Als ik in de stromende regen een geschikt restaurant probeer te vinden, wordt ik aangesproken door een dame op hoge leeftijd, ik denk dat ze minstens 75 is. Ze zag me staan schudden van de kou en heeft me begeleid naar een Italiaans restaurant waar je goed kunt eten. Tijdens mijn eten, ze bleef bij mij aan tafel zitten en wilde zelf alleen een glaasje warm water, vertelde ze honderduit over de omgeving en de route over de Reschenpas die ik morgen ga doen. Na anderhalf uur ben ik weer wat opgedroogd, opgewarmd en weer vol energie om de reis te gaan hervatten en neem ik met een warme omhelzing afscheid van deze bijzondere dame. En intussen is het buiten ook droog geworden, eindelijk!

Na Telfs volgt de route de rivier de Inn, helemaal tot aan mijn eindbestemming van vandaag: Landeck. De route langs de Inn gaat continue op en neer met behoorlijke pittige klimmetjes, waardoor je regelmatig een mooi uitzicht hebt op deze mooie groen/blauwe onstuimige rivier. Onderweg passeer ik nog het plaatsje Stams met de indrukwekkend grote Cisterciënzer abdij (zie foto).

Een heel eind verderop bij het plaatsje Roppen kom ik veel rafters tegen op de onstuimige Inn (zie foto). Ik weet niet of de Inn altijd zo onstuimig is of dat het nu erger is vanwege de enorme regenval, maar het raften ziet er iig zeer spectaculair uit en de rafters zijn dan ook continue aan het schreeuwen en joelen, prachtig om te zien.

Voorbij Imst raak ik de weg helemaal kwijt en fiets ik bijna een weg op wat wel een snelweg lijkt. Dus pak ik TomTom er bij en kijk hoe ik weer op de route kan komen. Het blijkt dat de weg die ik moet hebben enkele honderden meters boven me ligt, hoog boven de Inn tegen de bergwand aan. Ik heb dan twee opties: een heel eind terugfietsen en bij Imst de juiste route weer proberen te vinden of de kortste route naar boven. Ik kies voor optie twee en dat blijkt een soort wandelpad te zijn van ca. 800m van 18%!!! Ik red het zonder af te stappen, maar tsjongejonge wat was ik blij dat ik boven was.

Vanwege het slechte weer, laat ik het plaatsje Zams voor wat het is en fiets ik rechtstreeks door naar Landeck waar ik blijf overnachten.

Morgen ga ik de Reschenpas over en hoop dat het dan iig iets droger is.