Dag 4 Oberwesel - Lorsch

Vanmorgen was ik al weer vroeg wakker en had zin om weer verder te trekken. Maar de eigenaar van het Gästehaus zou niet heel bijtijds aanwezig zijn om mijn fiets uit de stalling te halen. Dus ging ik alvast inkopen doen voor een lekker ontbijt en lunch voor onderweg. Verse broodjes van de bäckerei en fruit, gekookte eitjes en biologische zwarte bessenjam bij een soort buurtsupertje.

De eigenaar van het Gästehaus was weer erg aardig en praatte honderduit alsof Duits mijn moedertaal was en ik ook nog eens uit de streek kwam en het dialect moeiteloos kon verstaan. Wat ik er in ieder geval van begreep is dat ik de avond ervoor had gegeten bij familie van hem. Hij heeft nog even geholpen met het bepakken van mijn fiets, want het was daar nergens vlak en op een schuine helling is het heel lastig pakken. Ik werd daar ook nog aangesproken door een Nederlander toen ik bijna wilde vertrekken. Hij was ook ooit naar Rome gefietst en had intussen een aantal bypasses gehad waardoor dat soort lange fietsreizen niet meer mogelijk was. Maar hij was op de fiets en stond in de buurt op een camping. Leuke enthousiaste man die ook ooit door Vietnam heen had gefietst en zei dat dat het mooiste land is om door heen te fietsen. Toen de man zag dat ik klaar was om te gaan, gaf hij mij een hand en wenste me een goede reis.

En daar ging ik weer! Het eerste deel van de route zou weer langs de Rijn gaan tot aan Bingen tot waar de Rijn zijn route volgt door zijn diep uitgesleten dal. Daarna loopt de Rijn door Rheinhessen, een zacht glooiend heuvelland met veel wijnvelden en akkerbouw. Daar volgt de Reitsma route niet de kronkel van de Rijn naar het noord-oosten tussen Wiesbaden en Mainz door, maar steekt binnendoor via een route dwars door de landbouw velden.

Maar eerst dus nog een stuk langs weer een aantal prachtige burchten. Wat een rijkdom is hier toch langs de Rijn geweest in het verleden. Zo kwam ik op het stuk van ca. 20 km van Oberwesel naar Bingen de burchten Pfalzgrafenstein, Reichenstein en Rheinstein tegen (zie foto's). Ook het plaatsje Bacharach is een plaatje om te zien met z'n oude vakwerkhuizen, 15e eeuwse stadsmuur en andere mooie bouwwerken (zie foto's).

Vlak na Bacharach kwam ik op het fietspad de familie gans tegen: vader, moeder en drie pubers die niet opzij wilde gaan. Erg schattig die pluisjes (zie foto).

En zo kwam ik aan in Bingen waar ik zo veel moeite had om de route fatsoenlijk te volgen, zodat ik uiteindelijk maar gewoon zelf door het centrum ben gefietst (zie foto). Maar daardoor ben ik helemaal de Burg Klopp misgelopen. De straatjes zijn smal en de gebouwen hoog en ik moet er vlakbij in de buurt zijn geweest, maar ik heb hem niet gezien! En dat is jammer, want het schijnt een hele mooie te zijn. Na veel zoeken had ik de route eindelijk ruim voorbij Bingen weer gevonden en ik had er zo'n honger van gekregen dat ik toen maar lekker ben gaan lunchen op een bankje met prachtig uitzicht op de Rijn genietend van de scheepvaart die hier nooit lijkt te stoppen.

Na Bingen was het fietspad wat ik moest volgen weer afgesloten vanwege Hochwasser en toen begon de zoektocht opnieuw om een andere route te vinden en uiteindelijk verderop weer op de Reitsma route uit te komen. Dat is uiteindelijk wel weer gelukt al kostte dat weer enige tijd en toen ik net weer op de route zat, ruim voorbij Ingelheim, kwam er een flinke hoosbui aanzetten. Ik ging toen schuilen en kwam daar een echtpaar uit Hengelo tegen die de Reitsma route naar Venetië fietsten. Allebei ca. 55 jaar met elektrische fietsen (?!?) en hij met Garmin navigatie voorop en zij met een hondje achterop. Zij maakten veel minder kilometers per dag en waren dan ook al wat langer onderweg en hadden al het nodige noodweer meegemaakt onderweg op de fiets en tijdens het kamperen. Ondanks dat vonden zij het fantastisch om op deze manier op vakantie te gaan, al koste het wel wat meer vakantie dagen. Ze sliepen de laatste dagen wel met een echt dak boven hun hoofd. Toen het ergste van de hoosbui voorbij leek, hebben we afscheid genomen want zij gingen niet zo hard ondanks die elektrische fietsen. Regelmatig kletterde het er weer lekker uit, maar ik fietste door want ik was wel heel erg veel tijd verloren en wilde toch uiterlijk 18u op de volgende overnachtingsplaats zijn.

Daarna klaarde het weer op en ging de zon flink schijnen. Het was dan meteen 27/28 gr! In het plaatsje Nieder-Olm zag ik een leuk terras en een bordje Illy en 1+1=2 en zo zat ik heerlijk op het terras met een cappuccino (zie foto) vol in de zon waar de zwarte stukken van m'n fietsbroek ervoor zorgde dat ik m'n ... bijna verbrandde.

Daarna begon ik langzaam aan de kilometers te voelen, want die route door de heuvels van Rheinhessen ging continue op en neer en ook regelmatige ellenlange stukken vals plat omhoog afgewisseld met korte felle klimmetjes zoals net voor Wahlheimerhof van 11%! (zie foto). Is alvast een goede test voor de Alpen.

Net na Wahlheimerhof, hoorde ik iemand van achter mij joelen. Kwamen er twee enthousiaste mannen op de racefiets aan en die wilde mij op sleeptouw nemen, maar ze gingen natuurlijk veel te hard. Onder veel gelach fietsen ze weer verder, ze hadden het blijkbaar met mij te doen omdat ze zagen dat ik zo'n volgepakte fiets heb.

Op het laatste stuk kwam ik door jet plaatsje Altrhein waar een dorpsfeest gaande was (zie foto), waar iedereen aandachtig keek naar die koekwous die daar door de meute heen moest. Er waren veel kinderen bezig met allerlei spellen en ook de brandweer was betrokken bij veel spellen, vanzelfsprekend vaak gepaard met veel water.

Uiteindelijk bereikte ik iets over 18u mijn overnachtingsplaats met wederom een zeer vriendelijk en behulpzaam echtpaar. Ze hadden een waterslang op de oprit waar ik meteen mijn fiets, fietstassen, schoenen en benen mee af heb gespoten. Het waren vandaag, buiten die regenbui, heel veel natte paden met veel kleiachtige blubber en mijn fiets zag eruit als toen ik ooit de Vulcan Bike Classic ultra marathon heb gefietst in de Eiffel. Insiders weten wel hoe dat er toen uit zag en anderen kunnen het beeld wel voor zich zien denk ik. Mijn fiets is nu weer helmaal schoon, morgenvroeg nog even de ketting weer smeren, met al die regen en modder is dat een dagelijkse bezigheid, en dan kunnen we er morgen weer tegenaan. Nu maar hopen dat ik dat natte weer en die natte wegen en blubber eindelijk achter me kan laten.